ارزیابی روش‌های اکولوژیکی- هیدرولیکی- هیدرولوژیکی در برآورد جریان محیط زیستی رودخانه

برآورد نیاز جریان محیط زیستی در اکوسیستم‌های رودخانه‌ای در ایران کار جدیدی است. هدف اصلی در این پژوهش، ارزیابی جریان محیط زیستی به روش‌های مختلف در یک رودخانه شاخص، با جریان دائمی بود. در این بررسی، نیاز اکولوژیکی رودخانه مشترک مرزی زاب در شمال غرب ایران در سه بازه مختلف، در طول 160 کیلومتر با روش هیدرولیکی محیط خیس شده با دو الگوریتم شیب منحنی و حداکثر انحنا، همچنین با روش ترکیبی شبیه‌ساز زیستگاه و نیز روش کنترل کیفیت آب، برآورد شد. نتایج برآورد به روش‌های اکو- هیدرولیکی با نتایج شبیه روش‌های اکو- هیدرولوژیکی مقایسه شد. نتایج ارزیابی نشان داد که روش اکو- هیدرولوژیکی شامل "انتقال منحنی تداوم جریان در کلاس زیستی B (حفاظت پایدار تنوع زیستی با وجود طرح‌های توسعه منابع آب)، برای بازه بالادست (درابکای‌خانه)، گزینه مناسبی است. در این گزینه زرده ماهی به‌عنوان گونه شاخص زیستی انتخاب شد. درحالی‌که روش ترکیبی اکو- هیدرولیکی برای دو بازه میانی و پایین‌دست (گرژال و پل سردشت)، مناسب‌تر هستند. بر این اساس، دبی جریان متوسط محیط زیستی در سه بازه بالا به‌ترتیب 3/2، 6/7 و 9/7 مترمکعب بر ثانیه به‌دست آمد. توزیع ماهانه جریان محیط زیستی در هر یک از سه بازه نیز تعیین و پیشنهاد شد.